ตาพวนปรายตามองชาวบ้านหลายร้อยคนที่กำลังนั่งบ้างยืนบ้างอยู่หน้าแล้วทำให้แกรู้สึกฮึกเหิมขึ้นจนขนลุกชัน
dtaaM phuaanM bpraaiM dtaaM maawngM chaaoM baanF laaiR raawyH khohnM theeF gamM langM nangF baangF yeuunM baangF yuuL naaF laaeoH thamM haiF gaaeM ruuH seukL heukH heermR kheunF johnM khohnR lookH chanM
"Phruan looked around at the hundreds of villagers who were sitting and standing around in front of him and it made him feel so energized that his hairs stood on end."

ตาพวนพูดจบ ดึงผ้าขาวม้าที่พาดบ่าอยู่มาคาดเอว ท่าทางของชายชราทะมัดทะแมงขึ้นราวกับเป็นคนละคนกับที่ยืนร่ำไห้อยู่เมื่อสักครู่นี้
dtaaM phuaanM phuutF johpL deungM phaaF khaaoR maaH theeF phaatF baaL yuuL maaM khaatF aayoM thaaF thaangM khaawngR chaaiM chaH raaM thaH matH thaH maaengM kheunF raaoM gapL bpenM khohnM laH khohnM gapL theeF yeuunM ramF haiF yuuL meuuaF sakL khruuF neeH
"Grandfather Puan finished speaking; he then took his loincloth which had worn over his shoulders and tied it around his waist. The demeanor of the old man became more energetic, as if he were a different person from when he stood there crying just a while ago."

ตาพวนรู้สึกว่าชีวิตบนแผ่นดินใหม่นี้มันอุดมสมบูรณ์
dtaaM phuaanM ruuH seukL waaF cheeM witH bohnM phaenL dinM maiL neeH manM ooL dohmM sohmR buunM
"Grandfather Phuan felt that his life on this new land fulfilled his every need."