ผมนึกว่าคุณไม่อยู่ซะอีก
phohmR neukH waaF khoonM maiF yuuL saH eekL
"I thought you were away." (but in fact you are not)

ไม่นึกเลยว่า คนที่เกิดมาในแผ่นดินไทยปัจจุบัน จะเนรคุณแผ่นดินถิ่นเกิดได้ถึงขนาดนี้
maiF neukH leeuyM waaF khohnM theeF geertL maaM naiM phaenL dinM thaiM bpatL jooL banM jaL naehM raH khoonM phaenL dinM thinL geertL daiF theungR khaL naatL neeH
"I never imagined that those born in Thailand in our times would betray their land of their birth to such an extent."

ผมเองก็หัวใจเต้นแรงนึกอยากพรวดพราดเข้าไปในห้อง แล้วชวนเธอมาร่วมรักกับผม
phohmR aehngM gaawF huaaR jaiM dtenF raaengM neukH yaakL phruaatF phraatF khaoF bpaiM naiM haawngF laaeoH chuaanM thuuhrM maaM ruaamF rakH gapL phohmR
"My own heart was beating heavily and I considered bursting into her room and asking her to sleep with me."

วันนั้นผมกลับถึงบ้านเอาเกือบห้าโมงเย็น นึกฉงนใจอยู่ครามครันเมื่อไม่เห็นรถยนต์ของพ่อจอดอยู่ในโรงรถเหมือนทุกวัน
wanM nanH phohmR glapL theungR baanF aoM geuuapL haaF mo:hngM yenM neukH chaL ngohnR jaiM yuuL khraamM khranM meuuaF maiF henR rohtH yohnM khaawngR phaawF jaawtL yuuL naiM ro:hngM rohtH meuuanR thookH wanM
"That day, I came home about five o’clock in the evening; I got quite suspicious when I didn’t see my father’s car in the garage where it usually was."

ผมนึกสังหรณ์ใจอยู่แล้วตั้งแต่ตอนเช้า เลยเปรย กับแม่ว่า
phohmR neukH sangR haawnR jaiM yuuL laaeoH dtangF dtaaeL dtaawnM chaaoH leeuyM bpreeuyM gapL maaeF waaF
"I had a premonition [about this] since this morning. So, I said to my mother..."

คุณนึกดูแล้วกัน ผมเจ็บทรมาน
khoonM neukH duuM laaeoH ganM phohmR jepL thaawM raH maanM
"Think about it; I was hurt and was suffering."

นึกเล่นๆว่าเวลาใครถามว่ารถติดขนาดไหน เราจะได้ไม่ต้องอธิบายมาก... ติดขนาดคนเดินแซง
neukH lenF lenF waaF waehM laaM khraiM thaamR waaF rohtH dtitL khaL naatL naiR raoM jaL daiF maiF dtawngF aL thiH baaiM maakF dtitL khaL naatL khohnM deernM saaengM
"I thought, when anyone asks me how bad the traffic is, I would not find it difficult to answer... it was so bad that pedestrians were moving [faster than the cars]."

นึกดูสิครับ มีนักท่องเที่ยวไทยที่คนที่นะมีโอกาสเห็นพายุไต้ฝุ่นกับตา
neukH duuM siL khrapH meeM nakH thaawngF thiaaoF thaiM theeF khohnM theeF naH meeM o:hM gaatL henR phaaM yooH dtaiF foonL gapL dtaaM
"Think about it! Here were Thai tourists who had a chance to see typhoon with their own eyes."

เขามีนิสัยส่วนตัวที่ชอบลองของ โดยลืมนึกไปว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร
khaoR meeM niH saiR suaanL dtuaaM theeF chaawpF laawngM khaawngR dooyM leuumM neukH bpaiM waaF phohnR theeF dtaamM maaM jaL bpenM yaangL raiM
"He has a personal trait that he is constantly testing the fates without considering the consequences."

ถ้าจำไม่ผิดดูเหมือนว่าเราจะเคยเจอกันมาก่อน แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก เราเคยเจอกันมาก่อนใช่ไหมครับ
thaaF jamM maiF phitL duuM meuuanR waaF raoM jaL kheeuyM juuhrM ganM maaM gaawnL dtaaeL neukH yangM ngaiM gaawF neukH maiF aawkL raoM kheeuyM juuhrM ganM maaM gaawnL chaiF maiH khrapH
"If memory serves, it seems that we have met before, but I just can’t remember how. We have met before, right?"

เป็นอย่างไรบ้างคะพอจะนึกภาพของพาหุรัดออกไหมคะ
bpenM yaangL raiM baangF khaH phaawM jaL neukH phaapF khaawngR phaaM hooL ratH aawkL maiR khaH
"What do you think? Can you now visualize what Phahurat looks like?"

ฉันฉุนกึกและนึกโมโหตัวเองที่ทำให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น
chanR choonR geukL laeH neukH mo:hM ho:hR dtuaaM aehngM theeF thamM haiF geertL reuuangF chenF neeH kheunF
"I got very angry at myself that I caused this to occur."

แม้มันจะฟังดูร้าย แต่ฉันก็นึกคำโต้แย้งไม่ออก
maaeH manM jaL fangM duuM raaiH dtaaeL chanR gaawF neukH khamM dto:hF yaaengH maiF aawkL
"Even though this sounded very harsh, I couldn’t think of anything to disagree with."

นึก ๆ ดูผมไม่เคยเห็นน้ำตาสักหยดของเธอ แม้ในวันสุดท้ายของชีวิต
neukH duuM phohmR maiF kheeuyM henR namH dtaaM sakL yohtL khaawngR thuuhrM maaeH naiM wanM sootL thaaiH khaawngR cheeM witH
"Think about the fact that I never saw her shed even one tear even on the last day of her life."

ปีกไม่ได้ทำให้นกบินไปได้ทั่วอย่างที่ใจนึก
bpeekL maiF daiF thamM haiF nohkH binM bpaiM daiF thuaaF yaangL theeF jaiM neukH
"Wings do not cause birds to fly around as we might think."

บ้านของเราแค่สองชั้นและผมเองก็ลืมนึกไปว่าห้องนี้อยู่บนชั้น ๑๕
baanF khaawngR raoM khaaeF saawngR chanH laeH phohmR aehngM gaawF leuumM neukH bpaiM waaF haawngF neeH yuuL bohnM chanH sipL haaF
"Our home is only two stories high and I myself forgot that this room was on the 15th floor."

คุยกันไปคุยกันมาจู่ ๆ ก็นึกขำ
khuyM ganM bpaiM khuyM ganM maaM juuL juuL gaawF neukH khamR
"We chatted back and forth; suddenly it all seemed so funny."

ใครได้ยินเรื่องที่เราสองคนหัวเราะคงนึกขำ
khraiM daiF yinM reuuangF theeF raoM saawngR khohnM huaaR rawH khohngM neukH khamR
"If anyone heard what the two of us were laughing about they would probably think it was funny."

ผมนึกในใจ นี่ห้องของคุณนะ
phohmR neukH naiM jaiM neeF haawngF khaawngR khoonM naH
"I feel very strongly in my heart that this is your room."

ผมเองไม่นึกอยากเป็นเจ้าถ้อยหมอความเท่าไรนัก แต่เรียนเผื่อเหลือเผื่อขาดเอาไว้เท่านั้นเอง
phohmR aehngM maiF neukH yaakL bpenM jaoF thaawyF maawR khwaamM thaoF raiM nakH dtaaeL riianM pheuuaL leuuaR pheuuaL khaatL aoM waiH thaoF nanH aehngM
"I myself never thought that I wanted to be a lawyer with superior speaking skills, but I learned to do so just in case I needed to use these skills [someday]."

ผมเคยนึกอยากลูบมันบ้างเป็นบางครั้ง เมื่อเห็นขนดำมันแปลบของมันสะท้อนวาบแสงไฟ
phohmR kheeuyM neukH yaakL luupF manM baangF bpenM baangM khrangH meuuaF henR khohnR damM manM bplaaepL khaawngR manM saL thaawnH waapF saaengR faiM
"Sometimes I consider stroking it when I see its shiny black coat reflecting the light."

ให้พึงนึกในใจว่า เราไม่ได้มาเรียนจะเป็นฝรั่ง เราเรียนเพื่อเป็นคนไทยที่มีความรู้เสมอฝรั่ง
haiF pheungM neukH naiM jaiM waaF raoM maiF daiF maaM riianM jaL bpenM faL rangL raoM riianM pheuuaF bpenM khohnM thaiM theeF meeM khwaamM ruuH saL muuhrR faL rangL
"You should keep in mind that we are not studying to become Westerners. We are gaining an education to be Thais who attain knowledge equal to that of a Westerner."

"รับฉันไว้เถิด" เขานึกในใจ คำสั้น ๆ เพียงเท่านี้
rapH chanR waiH theertL khaoR neukH naiM jaiM khamM sanF phiiangM thaoF neeH
"“Please accept me;” this short prayer was the only thing he could think of."

เธอนึกเข้าข้างตัวเองว่าเรียงความของเธอนั้นดีกว่าคนอื่นและดีกว่าทิฟามแน่นอน
thuuhrM neukH khaoF khaangF dtuaaM aehngM waaF riiangM khwaamM khaawngR thuuhrM nanH deeM gwaaL khohnM euunL laeH deeM gwaaL thiH faamM naaeF naawnM
"On her [optimistic] self thought that her essay was better than the others and was certainly superior to that of Tifam."

...การทิฐิ การอคติ การโป้ปด การใส่ร้ายป้ายสี การทำความผิดทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ การละเลยในหน้าที่ที่ควรพึงทำ หรือความไม่ดีในแง่อื่น ๆ ถ้าเราลองเอาสิ่งเหล่านี้มาแทนเป็นค่าของสี คงนึกภาพออกใช่ไหมว่ามันคือสีดำ
gaanM thitH thiL gaanM aL khaH dtiL gaanM bpo:hF bpohtL gaanM saiL raaiH bpaaiF seeR gaanM thamM khwaamM phitL thangH dtangF jaiM laeH maiF dtangF jaiM gaanM laH leeuyM naiM naaF theeF theeF khuaanM pheungM thamM reuuR khwaamM maiF deeM naiM ngaaeF euunL thaaF raoM laawngM aoM singL laoL neeH maaM thaaenM bpenM khaaF khaawngR seeR khohngM neukH phaapF aawkL chaiF maiH waaF manM kheuuM seeR damM
"...stubbornness, prejudice, lying, slander, doing intentional and unintentional illegal deeds, neglecting our responsibilities, and other malevolent actions – if we associate these characteristics with a color, isn’t the image which emerges the color black."