Internet resource for the Thai language |
F.A.Q. Check out the list of frequently asked questions for a quick answer to your inquiry
recent donations!
Sign-up to join our mailing list. You'll receive email notification when this site is updated. Your privacy is guaranteed; this list is not sold, shared, or used for any other purpose. Click here for more information.
To unsubscribe, click here.
ที่มา: “มติชนสุดสัปดาห์”, ฉบับวันที่ 6-12 มกราคม 2560, เผยแพร่: วันศุกร์ที่ 13 มกราคม พ.ศ.2560, เขียนโดย จารี จันทราภา Source: “Matichon Weekend,” 6-12 January 2017, published: 12 January 2017, written by: Jaree Jantharapha |
ชิตเพื่อนผมเช่าอพาร์ตเมนต์ไว้ห้องหนึ่ง chitH pheuuanF phohmR chaoF aL phaatF maehnM waiH haawngF neungL | My friend, Chit, rents an apartment. |
แต่ด้วยหน้าที่การงานการเป็นทหารของเขา ทำให้ต้องอยู่ในค่ายทหารมากกว่า dtaaeL duayF naaF theeF gaanM ngaanM gaanM bpenM thaH haanR khaawngR khaoR thamM haiF dtawngF yuuL naiM khaaiF thaH haanR maakF gwaaL | However, because of his military duties, he was required to remain mostly at the army camp where he already had a place to stay. |
อพาร์ตเมนต์ห้องนั้นจึงมักปล่อยว่างไว้ aL phaatF maehnM haawngF nanH jeungM makH bplaawyL waangF waiH | So, his apartment was mostly unused. |
เพื่อนหลายคนมักโทร.ไปขอใช้ห้องเสมอ ๆ pheuuanF laaiR khohnM makH tho:hM bpaiM khaawR chaiH haawngF saL muuhrR | Many of his friends would often called him to ask whether they could use his place to stay in. |
เพื่อนในกลุ่มของเรามีกันหลายคน ทุกคนมีกุญแจห้องนี้เหมือนกันหมด pheuuanF naiM gloomL khaawngR raoM meeM ganM laaiR khohnM thookH khohnM meeM goonM jaaeM haawngF neeH meuuanR ganM mohtL | Our group of friends is fairly large; all of us had keys to his room. |
ผมเป็นคนเดียวที่ไม่เคยขอใช้บริการห้องของชิตเลย ด้วยความที่ในกลุ่มผมเป็นคนเดียวที่มีครอบครัวแล้ว phohmR bpenM khohnM diaaoM theeF maiF kheeuyM khaawR chaiH baawM riH gaanM haawngF khaawngR chitH leeuyM duayF khwaamM theeF naiM gloomL phohmR bpenM khohnM diaaoM theeF meeM khraawpF khruaaM laaeoH | I was the only one who had never asked Chit to use his apartment because I was the only one in the group who had a family. |
บวกกับกับตั้งแต่มีลูก ผมไม่ค่อยรู้สึกสนุกเวลาเที่ยวเตร่ดื่มกินกับเพื่อน ๆ buaakL gapL gapL dtangF dtaaeL meeM luukF phohmR maiF khaawyF ruuH seukL saL nookL waehM laaM thiaaoF dtrehL deuumL ginM gapL pheuuanF pheuuanF | Furthermore, ever since I became a father, I rarely felt like having fun going out eating and drinking with my friends. |
ยามอยู่กับลูกเมียรู้สึกมีความสุขมากกว่า yaamM yuuL gapL luukF miiaM ruuH seukL meeM khwaamM sookL maakF gwaaL | I was happier being with my wife and child. |
แต่ครั้งนี้มีเหตุจำเป็นต้องมาขอใช้ห้องของชิต เนื่องจากว่ารุ่งขึ้นเป็นวันสอบเข้าเรียนต่อชั้น ม. ๑ ของลูกชาย dtaaeL khrangH neeH meeM haehtL jamM bpenM dtawngF maaM khaawR chaiH haawngF khaawngR chitH neuuangF jaakL waaF roongF kheunF bpenM wanM saawpL khaoF riianM dtaawL chanH metH neungL khaawngR luukF chaaiM | But this time I had a real need to use Chit’s room because early the next morning my son had to take the high school entrance examination. |
บ้านผมไกลจากโรงเรียนที่จะเข้าสอบพอสมควร baanF phohmR glaiM jaakL ro:hngM riianM theeF jaL khaoF saawpL phaawM sohmR khuaanM | My home is located rather far from the school where the test was being given. |
ผมไม่อยากใช้เวลาเดินทางตอนเช้านานจนลูกเหน็ดเหนื่อย phohmR maiF yaakL chaiH waehM laaM deernM thaangM dtaawnM chaaoH naanM johnM luukF netL neuuayL | I didn’t want to spend so much time in the morning to get to the school that my son would be tired out. |
จึงตัดสินใจขออาศัยห้องเพื่อนที่อยู่ใกล้โรงเรียนห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตรเอง jeungM dtatL sinR jaiM khaawR aaM saiR haawngF pheuuanF theeF yuuL glaiF ro:hngM riianM haangL aawkL bpaiM maiF geeL raawyH metH aehngM | So, I decided to ask to stay over in my friend’s room that was located only several hundred meters from the school. |
เรามากันก่อนหนึ่งวัน และมาถึงกันตอนเช้า raoM maaM ganM gaawnL neungL wanM laeH maaM theungR ganM dtaawnM chaaoH | We arrived there the day before [the test] and arrived in the morning. |
ผมได้กุญแจจากวิช เพื่อนอีกคนที่มาใช้ห้องบ่อย phohmR daiF goonM jaaeM jaakL witH pheuuanF eekL khohnM theeF maaM chaiH haawngF baawyL | I got the key from Wit, another friend of ours who often used the room. |
ส่วนชิตนั้นโทรขออนุญาตแล้ว suaanL chitH nanH tho:hM khaawR aL nooH yaatF laaeoH | As for Chit, I had called him to ask his permission. |
ชิตบอกติดราชการสำคัญ ให้ใช้ได้เต็มที่ จะอยู่กี่วันก็ได้ chitH baawkL dtitL raatF chaH gaanM samR khanM haiF chaiH daiF dtemM theeF jaL yuuL geeL wanM gaawF daiF | Chit said that he was on important official business [and] we could use [the room] as much and for as long as [we] wanted to. |
ผมตั้งใจแค่สอบเสร็จก็จะกลับ จึงมาอยู่แค่คืนเดียว phohmR dtangF jaiM khaaeF saawpL setL gaawF jaL glapL jeungM maaM yuuL khaaeF kheuunM diaaoM | My intention was that once the tests were completed, we would return [home]; so we would stay there only one day. |
ตอนมาถึงสภาพห้องเรียบร้อยสะอาดดี อาจจะเพราะว่าทั้งวิชและคนอื่นมาใช้บ่อย dtaawnM maaM theungR saL phaapF haawngF riiapF raawyH saL aatL deeM aatL jaL phrawH waaF thangH witH laeH khohnM euunL maaM chaiH baawyL | When we arrived, the condition of the room was clean and neat, perhaps because Wit and others used the room often. |
ผมฟังเอาจากเพื่อน ๆ คุยให้ฟัง เมื่อเปิดประตูห้องออก ผมมองเห็นที่แขวนหมวกอยู่หลังบานประตูห้อง phohmR fangM aoM jaakL pheuuanF pheuuanF khuyM haiF fangM meuuaF bpeertL bpraL dtuuM haawngF aawkL phohmR maawngM henR theeF khwaaenR muaakL yuuL langR baanM bpraL dtuuM haawngF | I heard from our friends who told me that when I open the door to the room, I would see a hat rack behind the door to the room. |
ผมกับภรรยาและลูกจึงแขวนหมวกที่สวมมาบนที่แขวนนั้น phohmR gapL phanM raH yaaM laeH luukF jeungM khwaaenR muaakL theeF suaamR maaM bohnM theeF khwaaenR nanH | My wife, my son, and I all hung the hats we were wearing on the hat rack. |
จากที่ยืนอยู่มองไปเห็นเก้าอี้รับแขกหนังสีดำตัวใหญ่สามตัววางเรียงกัน jaakL theeF yeuunM yuuL maawngM bpaiM henR gaoF eeF rapH khaaekL nangR seeR damM dtuaaM yaiL saamR dtuaaM waangM riiangM ganM | From where we were standing we could see three, large, black leather living room chairs and sofas arranged in a suite. |
ภายในยังมีห้องย่อยอีกสองห้อง แน่นอนเป็นห้องน้ำอีกหนึ่ง อีกห้องเป็นห้องนอน phaaiM naiM yangM meeM haawngF yaawyF eekL saawngR haawngF naaeF naawnM bpenM haawngF naamH eekL neungL eekL haawngF bpenM haawngF naawnM | Further inside there were two more smaller rooms, one of which was certainly a bathroom, and the other one was a bedroom. |
มีระเบียงด้านนอกซึ่งกั้นด้วยกระจกใสและผ้าม่าน meeM raH biiangM daanF naawkF seungF ganF duayF graL johkL saiR laeH phaaF maanF | Outside there was a balcony which was separated [from the room] by a clear glass [door] and a curtain. |
ผมวางกุญแจตรงโต๊ะมุมติดเก้าอี้รับแขกแล้วเดินไปรูดผ้าม่านจนสุด ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้รับแขกแล้วรู้สึกว่านั่งทับอะไรบางอย่างเข้า phohmR waangM goonM jaaeM dtrohngM dtoH moomM dtitL gaoF eeF rapH khaaekL laaeoH deernM bpaiM ruutF phaaF maanF johnM sootL gaawnL jaL thingH dtuaaM lohngM nangF bohnM gaoF eeF rapH khaaekL laaeoH ruuH seukL waaF nangF thapH aL raiM baangM yaangL khaoF | I put the [front door] key on the corner table next to the sofa and walked over and drew the curtain closed before throwing myself down on the sofa; I then felt that I had just sat down on something. |
หันดูจึงเห็นเป็นหมวกทรงติงลี่ ทรงหมวกออกแนวแฟชั่น ทำด้วยหนังสีดำสีเดียวกันกับเก้าอี้รับแขก hanR duuM jeungM henR bpenM muaakL sohngM dtingM leeF sohngM muaakL aawkL naaeoM faaeM chanF thamM duayF nangR seeR damM seeR diaaoM ganM gapL gaoF eeF rapH khaaekL | I turned to look and saw that it was a fashionable tingley-style flat cap made of black leather, the same color as the living room suite. |
และลักษณะหนังก็เหมือนผิวของเก้าอี้รับแขกมาก laeH lakH saL naL nangR gaawF meuuanR phiuR khaawngR gaoF eeF rapH khaaekL maakF | And, the texture of the [cap’s] leather was very similar to that of the living room suite. |
ผมจึงไม่เห็นแต่แรก phohmR jeungM maiF henR dtaaeL raaekF | I therefore didn’t see it at first. |
ผมกวาดตามองห้องที่ดูสว่างและโล่ง phohmR gwaatL dtaaM maawngM haawngF theeF duuM saL waangL laeH lo:hngF | I looked around at the room which appeared bright and spacious. |
คงเพราะแสงแดดที่รับผ่านกระจกเข้ามาทำให้ห้องเป็นอย่างนี้ khohngM phrawH saaengR daaetL theeF rapH phaanL graL johkL khaoF maaM thamM haiF haawngF bpenM yaangL neeH | [This was] probably because the sunlight coming in from the window made it appear like this. |
ภรรยาผมวางกระเป๋าเสื้อผ้าตรงมุมห้อง phanM raH yaaM phohmR waangM graL bpaoR seuuaF phaaF dtrohngM moomM haawngF | My wife put her suitcase in the corner of the room. |
ส่วนเจ้าลูกชายก็เดินไปยืนชิดกระจกแล้วมองออกไปด้านนอก ก่อนจะพูดว่า "สูง ๆ แบบนี้ แปลกดีนะพ่อ" suaanL jaoF luukF chaaiM gaawF deernM bpaiM yeuunM chitH graL johkL laaeoH maawngM aawkL bpaiM daanF naawkF gaawnL jaL phuutF waaF suungR baaepL neeH bplaaekL deeM naH phaawF | As for my son, he walked over to stand near the window and looked out then said, 'It’s really strange being so high up like this, isn’t it, Dad?'. |
บ้านของเราแค่สองชั้นและผมเองก็ลืมนึกไปว่าห้องนี้อยู่บนชั้น ๑๕ baanF khaawngR raoM khaaeF saawngR chanH laeH phohmR aehngM gaawF leuumM neukH bpaiM waaF haawngF neeH yuuL bohnM chanH sipL haaF | Our home is only two stories high and I myself forgot that this room was on the 15th floor. |
จำได้ว่าชิตเคยบอกว่าอพาร์ตเมนต์นี้มีถึง ๒๐ ชั้น jamM daiF waaF chitH kheeuyM baawkL waaF aL phaatF maehnM neeH meeM theungR yeeF sipL chanH | [I] remembered that Chit had told me that this apartment building had 20 stories. |
เมื่อลูกพูดถึงเรื่องความสูง ผมจึงนึกไปถึงเรื่องความสูงของตัวอาคาร meuuaF luukF phuutF theungR reuuangF khwaamM suungR phohmR jeungM neukH bpaiM theungR reuuangF khwaamM suungR khaawngR dtuaaM aaM khaanM | When my son mentioned how high we were, it brought to mind the height of the building itself. |
แล้วหันเปิดประตูกระจกออกไปยืนริมระเบียง laaeoH hanR bpeertL bpraL dtuuM graL johkL aawkL bpaiM yeuunM rimM raH biiangM | Then, I turned around and opened the glass door and went out to stand on the edge of the balcony. |
ที่แม้จะกั้นด้วยผนังเหล็กดัดจนสุดความสูงของผนังห้อง แต่เมื่อมองลงไปก็อดหวิว ๆ ไม่ได้ theeF maaeH jaL ganF duayF phaL nangR lekL datL johnM sootL khwaamM suungR khaawngR phaL nangR haawngF dtaaeL meuuaF maawngM lohngM bpaiM gaawF ohtL wiuR maiF daiF | Even though the balcony was surrounded by a wrought iron fence to the height of the room, I couldn’t help feeling dizzy. |
จนลืมเรื่องหมวกทรงติงลี่ที่เจอบนโซฟา johnM leuumM reuuangF muaakL sohngM dtingM leeF theeF juuhrM bohnM so:hM faaM | So I forgot all about the tingley-style hat that I found on the sofa. |
หันกลับมา ภรรยาผมก็พูดเรื่องหมวก "คงมีใครลืมทิ้งไว้มั้ง" hanR glapL maaM phanM raH yaaM phohmR gaawF phuutF reuuangF muaakL khohngM meeM khraiM leuumM thingH waiH mangH | When I turned around to go back in, my wife said, referring to the hat, “Someone probably forgot it here.” |
ผมหันไปดู เห็นเธอก้มมองที่หมวกแล้วชี้บอก "หมวกแปลกดีนะพี่" phohmR hanR bpaiM duuM henR thuuhrM gohmF maawngM theeF muaakL laaeoH cheeH baawkL muaakL bplaaekL deeM naH pheeF | I turned around to look and saw her bending over to look at the hat; she pointed to it and said, “What a strange looking hat!” |
"พี่ก็เพิ่งเห็นตะกี้ คงมีใครลืมไว้แหละ" pheeF gaawF pheerngF henR dtaL geeF khohngM meeM khraiM leuumM waiH laeL | “I just saw it a little while ago; probably someone forgot it here.” |
ผมเล่าเรื่องห้องให้ภรรยาฟังมาแล้ว phohmR laoF reuuangF haawngF haiF phanM raH yaaM fangM maaM laaeoH | I already told my wife about the room. |
ห้องนี้ถูกใช้เพื่อการมากมาย ของเพื่อนแต่ละคนซึ่งผมก็คร้านจะไปไล่ถามว่าใครใช้ทำอะไรไปบ้าง haawngF neeH thuukL chaiH pheuuaF gaanM maakF maaiM khaawngR pheuuanF dtaaeL laH khohnM seungF phohmR gaawF khraanH jaL bpaiM laiF thaamR waaF khraiM chaiH thamM aL raiM bpaiM baangF | This room was used for may different reasons by each of my friends; I was tired of following up with each them to find out what they did there. |
แต่เมื่อพากันเข้าไปห้องนอนกลับเจอหมวกแก๊ปสีน้ำเงินของทหารอากาศใบหนึ่งวางบนเตียงและหมวกเบเร่ต์สีน้ำตาลวางบนเก้าอี้ในห้องนอนอีกใบหนึ่ง dtaaeL meuuaF phaaM ganM khaoF bpaiM haawngF naawnM glapL juuhrM muaakL gaaepH seeR namH ngernM khaawngR thaH haanR aaM gaatL baiM neungL waangM bohnM dtiiangM laeH muaakL baehM rehF seeR namH dtaanM waangM bohnM gaoF eeF naiM haawngF naawnM eekL baiM neungL | But when we went into the bedroom we found a navy blue airman’s hat on the bed and another hat, a brown beret, laying on the bedroom chair. |
"แปลกนะ" ผมเอ่ยกับภรรยา bplaaekL naH phohmR eeuyL gapL phanM raH yaaM | “How strange is that!” I said to my wife. |
"เพื่อนพี่ชอบหมวกหรือ" ภรรยาถาม pheuuanF pheeF chaawpF muaakL reuuR phanM raH yaaM thaamR | “Your friends really like hats, don’t they?” my wife asked. |
"ไม่รู้สิ ไม่เคยเห็นเพื่อนพี่ใส่กันสักคน" ผมตอบ maiF ruuH siL maiF kheeuyM henR pheuuanF pheeF saiL ganM sakL khohnM phohmR dtaawpL | “I don’t know; I never saw any of my friends wearing them,” I responded. |
"แต่ว่าไป มีใครบ้างไม่สวมหมวก เราต่างก็สวมหมวกกันทุกคน" dtaaeL waaF bpaiM meeM khraiM baangF maiF suaamR muaakL raoM dtaangL gaawF suaamR muaakL ganM thookH khohnM | “In any event, was there anyone that did not wear a hat? All of us wore hats.” |
ภรรยาผมตอบ "นั่นนะสิพี่" ก่อนที่เธอจะยิ้มแล้วพูดต่อ "แต่เอาให้ลึก ๆ ชอบหมวกกับชอบใส่หมวก ไม่เหมือนกันนะพี่" phanM raH yaaM phohmR dtaawpL nanF naH siL pheeF gaawnL theeF thuuhrM jaL yimH laaeoH phuutF dtaawL dtaaeL aoM haiF leukH leukH chaawpF muaakL gapL chaawpF saiL muaakL maiF meuuanR ganM naH pheeF | My wife responded, “Right!” then she smiled and continued, “but, let’s think about this a bit; liking hats and liking to wear hats are not the same thing.”. |
"ยังไง" yangM ngaiM | How is that? |
"พี่ดูสิ หมวกสองใบนี้ใหม่มาก เหมือนเพิ่งซื้อ หมวกใบข้างนอกก็ใหม่เหมือนกัน" pheeF duuM siL muaakL saawngR baiM neeH maiL maakF meuuanR pheerngF seuuH muaakL baiM khaangF naawkF gaawF maiL meuuanR ganM | “Look, these two hats are very new, like someone just bought them. The hat outside is also new.” |
"แล้ว?”" laaeoH | “And so ...?” |
"ชอบหมวกน่าจะออกไปทางชอบสะสมหมวก พอเห็นหมวกก็ซื้อเก็บ แต่คนชอบใส่หมวก มักจะใส่แต่หมวกใบเดิมประจำ" chaawpF muaakL naaF jaL aawkL bpaiM thaangM chaawpF saL sohmR muaakL phaawM henR muaakL gaawF seuuH gepL dtaaeL khohnM chaawpF saiL muaakL makH jaL saiL dtaaeL muaakL baiM deermM bpraL jamM | “Someone who likes hats, likes to collect them. When the see a hat, they just buy one. But, a person who likes to wear hats, usually will usually wear the same hat all the time.” |
"อาจจะชอบสะสมหมวกก็ได้ แต่มีใบใดใบหนึ่งชอบเป็นพิเศษก็เลยใส่บ่อย... aatL jaL chaawpF saL sohmR muaakL gaawF daiF dtaaeL meeM baiM daiM baiM neungL chaawpF bpenM phiH saehtL gaawF leeuyM saiL baawyL | “Perhaps they like to collect hats, but they have one particular hat that they especially like and wear it often... |
...หรือไม่ก็ไม่ได้ชอบหมวก ไม่ได้ชอบใส่หมวก แต่หัวล้านก็เลยต้องใส่" ผมพูดพลางหัวเราะ reuuR maiF gaawF maiF daiF chaawpF muaakL maiF daiF chaawpF saiL muaakL dtaaeL huaaR laanH gaawF leeuyM dtawngF saiL phohmR phuutF phlaangM huaaR rawH | ...or, alternatively, they don’t like hats or like to wear hats, but they are bald and have to wear a hat,” I said laughingly. |
"พี่พูดมาไม่น่าจะเกี่ยวกับหมวกสามใบที่เจอเลยนะ หนูว่า" ภรรยาพูดแล้วโยนหมวกแก๊ปลงไปรวมกับหมวกเบเร่ต์บนเก้าอี้ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียง pheeF phuutF maaM maiF naaF jaL giaaoL gapL muaakL saamR baiM theeF juuhrM leeuyM naH nuuR waaF phanM raH yaaM phuutF laaeoH yo:hnM muaakL gaaepH lohngM bpaiM ruaamM gapL muaakL baehM rehF bohnM gaoF eeF gaawnL jaL thingH dtuaaM lohngM naawnM bohnM dtiiangM | “What you said should not involve the three hats that you found here, I think,” his wife said and tossed the cap down with the beret on the chair before throwing herself down on the bed. |
"เตียงนุ้มนุ่ม น่าจะใช้ประโยชน์มากกว่านอนอย่างเดียวนะ หนูรู้แล้วล่ะ เพื่อนพี่ใช้ห้องทำอะไร ภรรยาพูดแล้วก็ยิ้ม dtiiangM noomH noomF naaF jaL chaiH bpraL yo:htL maakF gwaaL naawnM yaangL diaaoM naH nuuR ruuH laaeoH laF pheuuanF pheeF chaiH haawngF thamM aL raiM phanM raH yaaM phuutF laaeoH gaawF yimH | “The bed is really soft, we should use it for something more than just sleeping. I already know what your friends use this room for,” my wife said smiling. |
ผมดึงภรรยามากอด เธอแย่งพูด "เดี๋ยว ๆลูกเห็น ลูกโตแล้วนะ" phohmR deungM phanM raH yaaM maaM gaawtL thuuhrM yaaengF phuutF diaaoR diaaoR luukF henR luukF dto:hM laaeoH naH | I pulled my wife to me and hugged her, but she interrupted and said, “Our son will see us; he’s grown up now, you know.”. |
ตอนออกจากห้องนอน ภรรยาผมนำหมวกในห้องสองใบวางรวมกับหมวกอีกใบที่โต๊ะมุมเก้าอี้รับแขก แล้วเราก็ออกไปหาอาหารกลางวันรับประทานกัน dtaawnM aawkL jaakL haawngF naawnM phanM raH yaaM phohmR namM muaakL naiM haawngF saawngR baiM waangM ruaamM gapL muaakL eekL baiM theeF dtoH moomM gaoF eeF rapH khaaekL laaeoH raoM gaawF aawkL bpaiM haaR aaM haanR glaangM wanM rapH bpraL thaanM ganM | As we left the bedroom, my wife took along the two hats and put them with the third cap on the corner table next to the easy chair, then we went out to eat lunch together. |
แต่เมื่อขึ้นมากลับพบหมวกทั้งสามใบไม่ได้อยู่ที่เดิม dtaaeL meuuaF kheunF maaM glapL phohpH muaakL thangH saamR baiM maiF daiF yuuL theeF deermM | But, when we came back upstairs [from lunch] all three hats were not where they had originally been. |
"หนูวางตรงนี้ไม่ใช่หรือ" ผมพูดกับภรรยา nuuR waangM dtrohngM neeH maiF chaiF reuuR phohmR phuutF gapL phanM raH yaaM | “You put them right here, didn’t you?” I said to my wife. |
"วางตรงนี้ จำได้แม่น" waangM dtrohngM neeH jamM daiF maaenF | “[I] put them right here. I remember very clearly.” |
แล้วหมวกหายไปไหน laaeoH muaakL haaiR bpaiM naiR | So, where did the hats go? |
ผมหยุดคิดก่อนเดินสำรวจทั่วห้อง จึงเห็นว่าวางกระจายอยู่ตามมุมต่าง ๆ ในห้อง phohmR yootL khitH gaawnL deernM samR ruaatL thuaaF haawngF jeungM henR waaF waangM graL jaaiM yuuL dtaamM moomM dtaangL naiM haawngF | I stopped thinking and started walking around looking for them all over the room, until I saw that they were scattered around every corner of the room. |
หมวกแก๊ปทหารวางอยู่หน้าห้องน้ำ หมวกเบเร่ต์วางอยู่หน้าห้องนอน ส่วนหมวกติงลี่อยู่ริมกระจก muaakL gaaepH thaH haanR waangM yuuL naaF haawngF naamH muaakL baehM rehF waangM yuuL naaF haawngF naawnM suaanL muaakL dtingM leeF yuuL rimM graL johkL | The army cap was lying in front of the bathroom; the beret was in front of the bedroom; and the tingley cap was next to the mirror. |
เกิดอะไรขึ้น! geertL aL raiM kheunF | What had happened? |
ผมประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น phohmR bpraL laatL jaiM gapL singL theeF geertL kheunF | I was dumbfounded by what happened. |
เป็นไปได้อย่างไร จะว่าเราจำผิดว่าได้วางกระจายไปรอบห้องก็ไม่ใช่ bpenM bpaiM daiF yaangL raiM jaL waaF raoM jamM phitL waaF daiF waangM graL jaaiM bpaiM raawpF haawngF gaawF maiF chaiF | How could it have happened? It can’t be that we didn’t remember that we left [the hats] scattered all over the place. |
ผมกับภรรยามองหน้ากัน phohmR gapL phanM raH yaaM maawngM naaF ganM | My wife and I looked at each other. |
แล้วผมก็เดินเก็บหมวกทั้งสามใบไปวางที่เดิม ก่อนจะหันหลังไปดูหมวกของเราสามคน laaeoH phohmR gaawF deernM gepL muaakL thangH saamR baiM bpaiM waangM theeF deermM gaawnL jaL hanR langR bpaiM duuM muaakL khaawngR raoM saamR khohnM | Then, I walked around and gathered all three hats and put them back into place before turning around to look at our own three hats. |
หมวกยังอยู่กันที่เดิม muaakL yangM yuuL ganM theeF deermM | [Our] hats were still in their original location. |
ผมเข้าห้องน้ำ ภรรยาเข้าห้องนอน phohmR khaoF haawngF naamH phanM raH yaaM khaoF haawngF naawnM | I went into the bathroom; my wife went into the bedroom. |
ลูกชายผมเดินไปที่ระเบียง luukF chaaiM phohmR deernM bpaiM theeF raH biiangM | My son walked out onto the balcony. |
ผมออกจากห้องน้ำมาก็บอกกับภรรยาว่าขอตัวนอนพักสักงีบ phohmR aawkL jaakL haawngF naamH maaM gaawF baawkL gapL phanM raH yaaM waaF khaawR dtuaaM naawnM phakH sakL ngeepF | I left the bathroom and told my wife that I wanted to take a little nap. |
เธอบอกจะลงไปชั้นล่างหาซื้ออาหารสำหรับมื้อเย็นและขนมนมเนยไว้รับประทานเล่นในคืนนี้ thuuhrM baawkL jaL lohngM bpaiM chanH laangF haaR seuuH aaM haanR samR rapL meuuH yenM laeH khaL nohmR nohmM neeuyM waiH rapH bpraL thaanM lenF naiM kheuunM neeH | She said that she would go downstairs to buy something to eat this evening and some sweets to eat for dessert tonight. |
เธอชวนลูกลงไปด้วย thuuhrM chuaanM luukF lohngM bpaiM duayF | She invited our son to go with her. |
ผมหลับไปได้สักพัก รู้สึกหนาวจึงตื่นขึ้นมา phohmR lapL bpaiM daiF sakL phakH ruuH seukL naaoR jeungM dteuunL kheunF maaM | I fell asleep for a little while; I felt chilly so I woke up. |
เดินออกจากห้องนอนก็หน้านิ่วแปลกใจ เมื่อเห็นหมวกเบเร่ต์ตกอยู่หน้าห้องนอน deernM aawkL jaakL haawngF naawnM gaawF naaF niuF bplaaekL jaiM meuuaF henR muaakL baehM rehF dtohkL yuuL naaF haawngF naawnM | I walked out of the bedroom and my face contorted with surprise when I saw that the beret had fallen on the floor in front of the bedroom. |
หมวกติงลี่วางหน้าประตูกระจกออกระเบียง muaakL dtingM leeF waangM naaF bpraL dtuuM graL johkL aawkL raH biiangM | The tingley was in front of the glass door leading out to the balcony. |
ส่วนหมวกแก๊ปทหารวางบนเก้าอี้รับแขก suaanL muaakL gaaepH thaH haanR waangM bohnM gaoF eeF rapH khaaekL | As for the military cap, it was laying on the sofa. |
ผมหันมองหมวกสามใบอย่างสงสัยใคร่รู้ phohmR hanR maawngM muaakL saamR baiM yaangL sohngR saiR khraiF ruuH | I turned around and looked at the three caps in a puzzled and inquisitive manner. |
ภรรยากับลูกกลับมาพอดี ผมเรียกภรรยาทันทีแล้วชี้ให้เธอดู phanM raH yaaM gapL luukF glapL maaM phaawM deeM phohmR riiakF phanM raH yaaM thanM theeM laaeoH cheeH haiF thuuhrM duuM | When my wife and son returned, I immediately called my wife over and showed her [what had happened]. |
"หนูเปลี่ยนที่วางหมวกหรือ" ผมถาม nuuR bpliianL theeF waangM muaakL reuuR phohmR thaamR | “You moved the hats?”, I asked. |
"หนูเพิ่งขึ้นมา พี่ พี่ก็รู้ลงไปข้างล่างกับลูก" nuuR pheerngF kheunF maaM pheeF pheeF gaawF ruuH lohngM bpaiM khaangF laangF gapL luukF | “I just came back up here; you know that I went downstairs with our son.” |
ลูกชายมองผมกับภรรยาอย่างงุนงง luukF chaaiM maawngM phohmR gapL phanM raH yaaM yaangL ngoonM ngohngM | Our son looked at us in a bewildered manner. |
ผมกังวลใจว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น phohmR gangM wohnM jaiM waaF dtawngF meeM baangM yaangL geertL kheunF | I was worried that something certainly had happened. |
จึงบอกให้ลูกเข้าไปคลายเครียดในห้องนอน "ลูกจะเล่นเกมก็ได้นะ พ่อไม่ว่า ลูกเหนื่อยมาเยอะแล้ว" jeungM baawkL haiF luukF khaoF bpaiM khlaaiM khriiatF naiM haawngF naawnM luukF jaL lenF gaehmM gaawF daiF naH phaawF maiF waaF luukF neuuayL maaM yuhH laaeoH | So, I told my son to go into the bedroom and relax, saying, “If you want to go and play games, please go ahead and do so. You are tired already.” |
ลูกเข้าห้องนอนพร้อมขนมขบเคี้ยว luukF khaoF haawngF naawnM phraawmH khaL nohmR khohpL khiaaoH | My son went into the bedroom taking some snacks with him. |
ปกติผมจะไม่ยอมให้ลูกนำอาหารเข้าห้องนอน bpaL gaL dtiL phohmR jaL maiF yaawmM haiF luukF namM aaM haanR khaoF haawngF naawnM | Normally, I would not allow my son to take food into the bedroom. |
แต่วันนี้ไม่ใช่เหตุการณ์ปกติ dtaaeL wanM neeH maiF chaiF haehtL gaanM bpaL gaL dtiL | However, today was not a normal situation. |
เมื่อลูกเข้าห้องนอนไปแล้ว ผมเดินโอบกอดภรรยา meuuaF luukF khaoF haawngF naawnM bpaiM laaeoH phohmR deernM o:hpL gaawtL phanM raH yaaM | Once my son had gone into the bedroom, I walked over and hugged my wife. |
จากความประหลาดใจกลายเป็นความกลัวขึ้นมาตงิด ๆ jaakL khwaamM bpraL laatL jaiM glaaiM bpenM khwaamM gluaaM kheunF maaM dtaL ngitL | My shock turned into a vague fear. |
"ใครทำกันนะ" ผมพูดขึ้นลอย ๆ khraiM thamM ganM naH phohmR phuutF kheunF laawyM | “Who did this!” I said out loud. |
ภรรยาผมมองไปรอบห้องอย่างหวาด ๆ phanM raH yaaM phohmR maawngM bpaiM raawpF haawngF yaangL waatL | My wife looked around the room fearfully. |
เธอยังคิดต่างจากผมในเวลานั้น "ไม่หรอกมั้งพี่" thuuhrM yangM khitH dtaangL jaakL phohmR naiM waehM laaM nanH maiF raawkL mangH pheeF | Her thinking was still different from mine at that time; “It’s not like that,” [she said]. |
ผมเม้มปากครุ่นคิด แล้วพูดกับภรรยา "เดี๋ยวพี่โทร หาชิต" phohmR memH bpaakL khroonF khitH laaeoH phuutF gapL phanM raH yaaM diaaoR pheeF tho:hM haaR chitH | I pursed my lips thoughtfully, and said to my wife, “O.k. I’ll call Chit.”. |
พูดจบก็กดโทรศัพท์หาเพื่อน phuutF johpL gaawF gohtL tho:hM raH sapL haaR pheuuanF | Having said this, I dialed my friend. |
ผมถามเพื่อนทันทีที่เขากดรับสาย "ห้องมึงมีอะไรหรือเปล่าวะ" phohmR thaamR pheuuanF thanM theeM theeF khaoR gohtL rapH saaiR haawngF meungM meeM aL raiM reuuR bplaaoL waH | I asked my friend immediately after he answered the phone, “Is there something [strange] about your rooms?” |
"อะไรที่ว่านี่ คืออะไรของมึง" aL raiM theeF waaF neeF kheuuM aL raiM khaawngR meungM | “What you’re talking about; what’s going on with you?” |
"ก็ อืม กูพูดไม่ถูกว่ะ" gaawF euumM guuM phuutF maiF thuukL waF | “Ah, hmmm, I didn’t say it right.”. |
"มีอะไร เล่ามาให้กูฟัง" ชิตบอก meeM aL raiM laoF maaM haiF guuM fangM chitH baawkL | “If you have something, tell me,” Chit said. |
แล้วผมก็เล่าให้เพื่อนฟัง laaeoH phohmR gaawF laoF haiF pheuuanF fangM | Then I told my friend the story. |
ชิตเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ "ไม่นะ กูเองถึงแม้จะอยู่บ้างไม่อยู่บ้าง แต่ทุกครั้งที่อยู่ก็ไม่เคยเจออะไร แล้วหมวกทั้งสามใบก็ไม่ใช่ของกูด้วย" chitH ngiiapF bpaiM khruuF neungL gaawnL jaL dtaawpL maiF naH guuM aehngM theungR maaeH jaL yuuL baangF maiF yuuL baangF dtaaeL thookH khrangH theeF yuuL gaawF maiF kheeuyM juuhrM aL raiM laaeoH muaakL thangH saamR baiM gaawF maiF chaiF khaawngR guuM duayF | Chit was quiet for a moment before answering, “No. Even though I have been there off and on, every time I had been there nothing happened and none of three hats are mine.”. |
"กูมีของกูแล้ว ติดหัวกูอยู่ตอนนี้" guuM meeM khaawngR guuM laaeoH dtitL huaaR guuM yuuL dtaawnM neeH | “I have my own [hat] which I am wearing right now.” |
ผมคิดใคร่ครวญ ก่อนจะตอบชิต "ขอบใจมึง ถ้าไม่มีก็ไม่มีอะไร phohmR khitH khraiF khruaanM gaawnL jaL dtaawpL chitH khaawpL jaiM meungM thaaF maiF meeM gaawF maiF meeM aL raiM | I gave this some consideration before saying to Chit, “Thanks! If there is nothing, then there’s nothing.” |
"กูแค่สงสัย" ผมตอบแล้วกล่าวขอบใจเพื่อนที่ให้ที่พักอีกครั้งแล้วกดวางสาย guuM khaaeF sohngR saiR phohmR dtaawpL laaeoH glaaoL khaawpL jaiM pheuuanF theeF haiF theeF phakH eekL khrangH laaeoH gohtL waangM saaiR | “I was just wondering,” I answered and thanked my friend who let me stay at his place, then hung up the phone. |
คิดไปคิดมาตัดสินใจโทร หาเพื่อนคนอื่น ๆ แต่ก็ไม่ได้เรื่อง เว้นแต่วิชที่ตั้งข้อสังเกตว่า khitH bpaiM khitH maaM dtatL sinR jaiM tho:hM haaR pheuuanF khohnM euunL dtaaeL gaawF maiF daiF reuuangF wenH dtaaeL witH theeF dtangF khaawF sangR gaehtL waaF | I gave the matter a lot of thought and decided to call some other friends, but nothing came of it, except for Chit who made the following observation. |
"ปกติมึงชอบสวมหมวกหรือเปล่าวะ" bpaL gaL dtiL meungM chaawpF suaamR muaakL reuuR bplaaoL waH | “Do you usually like to wear hats.” |
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกันด้วย" ผมถาม laaeoH manM giaaoL aL raiM ganM duayF phohmR thaamR | “And, what do they have to do with each other,” I asked. |
"ฟังนะ! จะชอบหรือไม่ชอบ เอาเข้าจริง คนเราต่างก็ใส่หมวกทั้งหมดทุกคนแหละ ขึ้นอยู่กับจะสัมพันธ์อยู่กับใครในเวลานั้น fangM naH jaL chaawpF reuuR maiF chaawpF aoM khaoF jingM khohnM raoM dtaangL gaawF saiL muaakL thangH mohtL thookH khohnM laeL kheunF yuuL gapL jaL samR phanM yuuL gapL khraiM naiM waehM laaM nanH | “Listen to me. Whether we like them or not, in actual fact all of us wear hats. It all depends on who we’re with at any particular time.” |
ผมหัวเราะฮึ ๆ วิชหัวเราะเช่นกัน phohmR huaaR rawH heuH witH huaaR rawH chenF ganM | I laughed a bit and Wit laughed with me. |
แล้วเราก็คุยเรื่องอื่นกันไปจนลืมเรื่องหมวกก่อนจะวางสายในเวลาต่อมา laaeoH raoM gaawF khuyM reuuangF euunL ganM bpaiM johnM leuumM reuuangF muaakL gaawnL jaL waangM saaiR naiM waehM laaM dtaawL maaM | Then we talked about other things until we forgot about the hats, then we hung up the phones. |
ผมคลำศีรษะตัวเองไม่พบ แล้วนึกได้ว่าได้นำไปแขวนที่ราวตะขอตรงประตูห้องแล้ว phohmR khlamM seeR saL dtuaaM aehngM maiF phohpH laaeoH neukH daiF waaF daiF namM bpaiM khwaaenR theeF raaoM dtaL khaawR dtrohngM bpraL dtuuM haawngF laaeoH | I felt around and couldn’t find my [hat on my] own head; then I remembered that I had already hung my hat up on the hook in the room. |
หลังวางสายผมพูดคุยเรื่องหมวกนี้กับภรรยาอีกครั้ง langR waangM saaiR phohmR phuutF khuyM reuuangF muaakL neeH gapL phanM raH yaaM eekL khrangH | After I hung up the phone, I talked with my wife about the hats yet again. |
คุยกันไปคุยกันมาจู่ ๆ ก็นึกขำ khuyM ganM bpaiM khuyM ganM maaM juuL juuL gaawF neukH khamR | We chatted back and forth; suddenly it all seemed so funny. |
เราขำก็หัวเราะ เราหัวเราะอย่างไร้ที่มาที่ไป raoM khamR gaawF huaaR rawH raoM huaaR rawH yaangL raiH theeF maaM theeF bpaiM | We joked and laughed; we laughed for no reason at all. |
ไม่รู้อะไรที่เริ่มให้เราหัวเราะ แต่เราก็หัวเราะ maiF ruuH aL raiM theeF reermF haiF raoM huaaR rawH dtaaeL raoM gaawF huaaR rawH | I don’t know what first caused us to laugh; but laugh we did. |
ใครได้ยินเรื่องที่เราสองคนหัวเราะคงนึกขำ khraiM daiF yinM reuuangF theeF raoM saawngR khohnM huaaR rawH khohngM neukH khamR | If anyone heard what the two of us were laughing about they would probably think it was funny. |
"ว่าไปหมวกมันก็ตลกดีนะ ดูรูปร่างมันแต่ละใบสิ หนูดูนะ" ผมชี้ให้ภรรยาดู waaF bpaiM muaakL manM gaawF dtaL lohkL deeM naH duuM ruupF raangF manM dtaaeL laH baiM siL nuuR duuM naH phohmR cheeH haiF phanM raH yaaM duuM | “Talking about hats is really funny; look at the shape of each one of them; look at them!” I pointed at them for my wife [to see]. |
"ไอ้หมวกติงลี่แค่ชื่อก็ตลกแล้ว คงเพราะหนังเรื่องเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้และตัวเอกติงลี่ใส่หมวกทรงนี้" aiF muaakL dtingM leeF khaaeF cheuuF gaawF dtaL lohkL laaeoH khohngM phrawH nangR reuuangF jaoF phaawF siiangF haiH laeH dtuaaM aehkL dtingM leeF saiL muaakL sohngM neeH | “Even the name of the tingley hat is funny because of the story of Chao Poh Shanghai; the hero of the story, Tingley, wears a hat shaped like this.” |
"คนไทยก็เลยเรียกหมวกแบบนี้ว่าหมวกติงลี่ ฮ่า ๆ" ผมหัวเราะเสียงดัง khohnM thaiM gaawF leeuyM riiakF muaakL baaepL neeH waaF muaakL dtingM leeF haaF phohmR huaaR rawH siiangR dangM | “Thais therefore call this type of hat a ‘tingley’. Ha!” I laughed loudly. |
ภรรยาผมก็พลอยหัวเราะเสียงดังไปด้วย "แล้วดูหมวกเบเร่ต์สิ ว่าไปรูปทรงมันก็น่าตลก" phanM raH yaaM phohmR gaawF phlaawyM huaaR rawH siiangR dangM bpaiM duayF laaeoH duuM muaakL baehM rehF siL waaF bpaiM ruupF sohngM manM gaawF naaF dtaL lohkL | My wife laughed loudly along with me, “And, look at the beret; it looks so funny...” |
"มีจุกตรงกลาง เวลาใส่เหมือนเอาอะไรไปแปะไว้ ตลกมากเลยนะ ฮ่า" meeM jookL dtrohngM glaangM waehM laaM saiL meuuanR aoM aL raiM bpaiM bpaeL waiH dtaL lohkL maakF leeuyM naH haaF | “... It has a little tuft in the middle and when you put it on it looks like you’ve stuck something on top; it is so ludicrous! Ha!” |
ผมหัวเราะตัวโยน "ไอ้หมวกแก๊ปทหารยิ่งน่าตลกเข้าไปใหญ่ แค่เห็นหน้าหมวกก็ขำแล้ว ดูสิ หน้าบึ้งตลอดเวลาเหมือนโรคจิต นั่น ๆ" phohmR huaaR rawH dtuaaM yo:hnM aiF muaakL gaaepH thaH haanR yingF naaF dtaL lohkL khaoF bpaiM yaiL khaaeF henR naaF muaakL gaawF khamR laaeoH duuM siL naaF beungF dtaL laawtL waehM laaM meuuanR ro:hkF jitL nanF | I rocked back and forth with laughter, “The army cap is the funniest of all. Just looking at the front of the cap is amusing. See? It seems to be frowning all the time like it is demented.” |
ผมชี้ใส่หมวก "ดู ๆ พอพี่ชี้มัน มันก็โมโห ฮ่า ๆ หมวกขี้โมโห นั่น นั่น โมโหพี่ใหญ่แล้ว" phohmR cheeH saiL muaakL duuM phaawM pheeF cheeH manM manM gaawF mo:hM ho:hR haaF muaakL kheeF mo:hM ho:hR nanF nanF mo:hM ho:hR pheeF yaiL laaeoH | I pointed at the hat, “Look, look. When I point at it, it is angry. Ha! |
เราต่างหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง หัวเราะราวกับหยุดไม่ได้ หัวเราะกันอยู่พักใหญ่ raoM dtaangL huaaR rawH thaawngH khatH thaawngH khaengR huaaR rawH raaoM gapL yootL maiF daiF huaaR rawH ganM yuuL phakH yaiL | Each of us laughed with side splitting laughter; we just couldn’t stop laughing; we laughed for a very long time. |
หมดจากเรื่องขำหมวก เราก็ปล่อยเวลาไปเรื่อยจนเวลาผ่านมาจนถึงสี่ทุ่ม mohtL jaakL reuuangF khamR muaakL raoM gaawF bplaawyL waehM laaM bpaiM reuuayF johnM waehM laaM phaanL maaM johnM theungR seeL thoomF | After we finished having fun with the hats, we passed the time idly until almost 10:00 pm. |
ผมไม่ได้แตะต้องหมวกเลย ปล่อยมันไว้ที่เก่านั่นแหละ ไม่อยากยุ่งแล้ว phohmR maiF daiF dtaeL dtawngF muaakL leeuyM bplaawyL manM waiH theeF gaoL nanF laeL maiF yaakL yoongF laaeoH | I didn’t touch the hats at all; I left them where they were; I don’t want to have anything to do with them. |
หมวกใครหมวกมัน เราต่างก็มีหมวกที่ต้องรับผิดชอบมากพอแล้ว ครอบครัวผมจึงเข้านอนกัน muaakL khraiM muaakL manM raoM dtaangL gaawF meeM muaakL theeF dtawngF rapH phitL chaawpF maakF phaawM laaeoH khraawpF khruaaM phohmR jeungM khaoF naawnM ganM | Whatever each hat was for, we have enough hats to say grace over; our family thus went to bed. |
พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า phroongF neeH dtawngF dteuunL dtaaeL chaaoH | The next day [we] had to get up early. |
ภรรยากับลูกหลับในห้องนอน phanM raH yaaM gapL luukF lapL naiM haawngF naawnM | My wife and my son fell asleep in the bedroom. |
ผมนอนบนเก้าอี้รับแขกและหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ phohmR naawnM bohnM gaoF eeF rapH khaaekL laeH lapL bpaiM dtaawnM naiR gaawF maiF ruuH | I lay down on the easy chair and didn’t know when I fell asleep. |
ตื่นขึ้นมาอีกครั้งด้วยความเย็นและเสียงลมพัด ท่ามกลางความมืดผมมองไม่เห็น dteuunL kheunF maaM eekL khrangH duayF khwaamM yenM laeH siiangR lohmM phatH thaamF glaangM khwaamM meuutF phohmR maawngM maiF henR | [I] awoke again to a chill in the air and the sound of the wind while it was so dark that I couldn’t see anything. |
จึงลุกไปเปิดไฟในห้องให้สว่าง jeungM lookH bpaiM bpeertL faiM naiM haawngF haiF saL waangL | So, [I] got up and turned on the light. |
ผ้าม่านพลิ้วไหวจนเห็นว่าบานประตูกระจกเปิดอยู่ phaaF maanF phliuH waiR johnM henR waaF baanM bpraL dtuuM graL johkL bpeertL yuuL | The curtains were wafting in the breeze so [I] could see that the glass door [to the patio] was wide open. |
ผมเดินไปปิด เมื่อหันกลับมาสิ่งที่เจอก็คือ! phohmR deernM bpaiM bpitL meuuaF hanR glapL maaM singL theeF juuhrM gaawF kheuuM | I walked over and closed [the door]. When I got back what I saw was... |
หมวกสามใบของเราที่แขวนไว้บนตะขอหลังประตูหล่นลงมา muaakL saamR baiM khaawngR raoM theeF khwaaenR waiH bohnM dtaL khaawR langR bpraL dtuuM lohnL lohngM maaM | ...that our three hats we had hung on the hook behind the door had fallen down. |
ทุกใบมีสภาพเละเทะถูกทำลาย เหมือนถูกรุมทึ้งกัด ฉีกจนขาดหลุดลุ่ย thookH baiM meeM saL phaapF lehH thehH thuukL thamM laaiM meuuanR thuukL roomM theungH gatL cheekL johnM khaatL lootL luyF | All of them were messed up and damaged like they had been gathered up, pulled apart, and bitten; [they] were torn so badly that they were falling apart. |
ถึงจะดึกขนาดตีสามตีสี่เจ้านายผมก็โทรมา เขาพูดทันที "ผมไล่คุณออกแล้วนะ ไม่ต้องมาทำงาน" theungR jaL deukL khaL naatL dteeM saamR dteeM seeL jaoF naaiM phohmR gaawF tho:hM maaM khaoR phuutF thanM theeM phohmR laiF khoonM aawkL laaeoH naH maiF dtawngF maaM thamM ngaanM | Even though it was three or four in the morning, my boss telephoned me; he told me straight out, “I’m firing you; you don’t need to come to work.” |
แล้วเขาก็วางสาย laaeoH khaoR gaawF waangM saaiR | And then he hung up the phone. |
ผมวางโทรศัพท์อย่างงุนงงแล้วเดินไปใกล้หมวกที่ขาดยับเยินพลางก้มดูอย่างไม่เข้าใจ phohmR waangM tho:hM raH sapL yaangL ngoonM ngohngM laaeoH deernM bpaiM glaiF muaakL theeF khaatL yapH yeernM phlaangM gohmF duuM yaangL maiF khaoF jaiM | Perplexed, I put the telephone down and approached the torn and mangled hats; I bent down and looked at them, but I didn’t understand. |
จากความประหลาดใจกลายมาเป็นความสับสน jaakL khwaamM bpraL laatL jaiM glaaiM maaM bpenM khwaamM sapL sohnR | [My] surprise changed to confusion. |
ผมแค่คุยเรื่องหมวกแล้วก็หัวเราะ phohmR khaaeF khuyM reuuangF muaakL laaeoH gaawF huaaR rawH | I merely talked about the hats and laughed. |
ผมทำเพียงอย่างนี้ผิดด้วยหรือ จึงถึงกับต้องลงโทษเราด้วย phohmR thamM phiiangM yaangL neeH phitL duayF reuuR jeungM theungR gapL dtawngF lohngM tho:htF raoM duayF | Was I so wrong doing this that I had to be punished? |
ผมกลายเป็นคนตกงานเพียงไม่ทันข้ามคืน phohmR glaaiM bpenM khohnM dtohkL ngaanM phiiangM maiF thanM khaamF kheuunM | I became unemployed overnight. |
นี่คืออะไรกัน เป็นความสับสนและไม่เข้าใจเลย neeF kheuuM aL raiM ganM bpenM khwaamM sapL sohnR laeH maiF khaoF jaiM leeuyM | What is this all about? It is confusing and its something I just don’t understand. |
นี่เราจะมีชีวิตอยู่กันกันได้อย่างไรในสภาพที่คาดเดาไม่ได้ neeF raoM jaL meeM cheeM witH yuuL ganM ganM daiF yaangL raiM naiM saL phaapF theeF khaatF daoM maiF daiF | How can we live in a situation which is totally unpredictable? |
หัวเราะก็ไม่ได้ ขำก็ไม่ได้ ย้ายที่หมวกก็ไม่ได้ ประเทศนี้อยู่ยากจริง ๆ huaaR rawH gaawF maiF daiF khamR gaawF maiF daiF yaaiH theeF muaakL gaawF maiF daiF bpraL thaehtF neeH yuuL yaakF jingM | We can’t laugh; we can’t make jokes; we can’t even move the hats around. It’s really tough to live in this country! |
ภรรยาผมออกมาจากห้องน้ำ ผมชี้ให้เธอดู phanM raH yaaM phohmR aawkL maaM jaakL haawngF naamH phohmR cheeH haiF thuuhrM duuM | My wife came out of the bathroom and I showed her what happened. |
เธอส่ายศีรษะแล้วถอนใจ ก่อนจะเดินมาปลอบใจผม thuuhrM saaiL seeR saL laaeoH thaawnR jaiM gaawnL jaL deernM maaM bplaawpL jaiM phohmR | She shook her head and sighed and walked over to comfort me. |
"พรุ่งนี้เราก็จะไปแล้ว" เธอบอก phroongF neeH raoM gaawF jaL bpaiM laaeoH thuuhrM baawkL | “We’re leaving tomorrow,” she said. |
มันจะมีอะไรมากไปกว่านี้ ผมคิดถึงเพียงเรื่องเดียว manM jaL meeM aL raiM maakF bpaiM gwaaL neeH phohmR khitH theungR phiiangM reuuangF diaaoM | There is something even more than this; I could only think about one thing. |
แล้วก็ตัดสินใจพนมมือไหว้ไปรอบ ๆ ห้อง แล้วพูดว่า laaeoH gaawF dtatL sinR jaiM phaH nohmM meuuM waiF bpaiM raawpF haawngF laaeoH phuutF waaF | Then, I decided to raise my hands in supplication all around the room and proclaim,... |
"ผมกับภรรยาและลูก ขอเพียงพักอาศัยชั่วคราว พรุ่งนี้เช้าเราก็จะออกกันไปแล้ว" phohmR gapL phanM raH yaaM laeH luukF khaawR phiiangM phakH aaM saiR chuaaF khraaoM phroongF neeH chaaoH raoM gaawF jaL aawkL ganM bpaiM laaeoH | “... My wife, my son, and I ask that we can stay here temporarily; tomorrow morning we are leaving.” |
"หากทำสิ่งใดผิดไป พวกเราไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกินหรือลบหลู่" haakL thamM singL daiM phitL bpaiM phuaakF raoM maiF daiF dtangF jaiM jaL luaangF geernM reuuR lohpH luuL | “If we have done anything wrong, we did not intend to give offense or to show any disrespect.” |
"ผมกับลูกและภรรยาก็กราบขออภัยด้วย รวมทั้งสิ่งที่เราจะทำต่อไป" phohmR gapL luukF laeH phanM raH yaaM gaawF graapL khaawR aL phaiM duayF ruaamM thangH singL theeF raoM jaL thamM dtaawL bpaiM | “My wife, my son, and I ask for your forgiveness [for anything we have done] and anything we may do [in the future].” |
"หากสร้างความไม่พอใจใด ๆ ก็กราบขออภัยล่วงหน้าด้วยเช่นกัน" haakL saangF khwaamM maiF phaawM jaiM daiM gaawF graapL khaawR aL phaiM luaangF naaF duayF chenF ganM | “If I have caused you any dissatisfaction, I want to ask for forgiveness in advance as well.” |
พูดจบก็ยกมือที่หน้าผากแล้วไหว้รอบทิศรอบห้องอีกครั้งก่อนจะลูบศีรษะตัวเอง phuutF johpL gaawF yohkH meuuM theeF naaF phaakL laaeoH waiF raawpF thitH raawpF haawngF eekL khrangH gaawnL jaL luupF seeR saL dtuaaM aehngM | Once he finished speaking he raised his hands to his forehead in supplication and bowed in to all directions around the room one more time before rubbing his own head. |
ผมปล่อยทุกอย่างในห้องไว้ตามปกติ ปล่อยไว้อย่างนั้น phohmR bplaawyL thookH yaangL naiM haawngF waiH dtaamM bpohkL dtiL bplaawyL waiH yaangL nanH | I left everything in this room just the way it was. |
อยากทำอะไรก็เชิญ yaakL thamM aL raiM gaawF cheernM | Whatever it is that you want to do, please go ahead and do it. |
ผมนึกในใจ นี่ห้องของคุณนะ phohmR neukH naiM jaiM neeF haawngF khaawngR khoonM naH | I feel very strongly in my heart that this is your room. |
ปิดไฟล้มตัวนอนที่เก้าอี้รับแขก bpitL faiM lohmH dtuaaM naawnM theeF gaoF eeF rapH khaaekL | [He] turned off the light and fell asleep in the easy chair. |
ในหัวคิดนั่นคิดนี่เรื่อยไปจนม่อยหลับไปในที่สุด naiM huaaR khitH nanF khitH neeF reuuayF bpaiM johnM maawyF lapL bpaiM naiM theeF sootL | In his mind he mulled through this and that until he finally fell asleep. |
เช้ามาเราพากันทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เก็บข้าวของออกจากห้องอย่างเงียบ ไม่ได้พูดจากันแม้แต่คำเดียว chaaoH maaM raoM phaaM ganM thamM thooH raH suaanL dtuaaM setL gaawF gepL khaaoF khaawngR aawkL jaakL haawngF yaangL ngiiapF maiF daiF phuutF jaaM ganM maaeH dtaaeL khamM diaaoM | In the morning we each finished going about our own business then picked up our things and quietly left the room without saying one word to each other. |